Fela Kuti uslsim palsum

Nekoliko godina nakon objavljivanja prvog albuma, u bendu Killo Killo banda sakupilo se mnogo energije koja je svoju kulminaciju dostigla kroz 14 novih pesama predstavljenih na albumu Berba. Adekvatan naziv albuma na pravi način opisuje širok i raznovrsan muzički, tematski, stilski i emocionalan spektar koji je Killo Killo banda pružila.

Berba je pokazala da bend nije odustao od svog stila koji ih je karakterisao do sada, a sigurno ne bi bila greška kada bi rekli da je bend otišao i korak dalje, ili preciznije, korak bliže izvornom regeu (roots reggae). Kroz svaku pesmu se provlači veoma jak uticaj čuvenog off beat-a sa Kariba,  kojem je bend pridodao topao zvuk i upravo tako album je objavljen u pravo vreme proslave buđenja proleća.  Međutim, ono što se posebno mora istaći i što nismo imali priliku do sada više da čujemo, jeste stilska kombinacija izvornog regea i bluza i kao takva ostavlja jedan od najjačih utisaka. Ujedno, to je glavni dokaz sazrevanja benda na muzičkom planu. Najveću zahvalnost za ovakvu muzičku sposobnost zaslužuju klavijature Lazara Novkova koje su obeležile ovaj album i uspele da daju poseban prizvuk muzici Killo Killo bande, više ih približe izvornom regeu, ali na trenutke i podsetile na čuvene klavijature Misty In Rootsa-a.  U istom rangu je  smešten i bas Minje Dabovića , i naravno, da bi se svi delići slagalice složili potreban je odličan i neprikosnoveni ritam bubnja Zorana Tegeltije, i gitara Dejana Matića  čiji gitarski soloi u pesmama poput Ruke od staklene vune i Da sam znao, nisu ostali nezapaženi.

Last, but not least, Vojislav Malešev, glavni “krivac” za projekat Killo Killo banda koji je sam pokrenuo u formi benda, sada već davne 2007. godine,  još jednom je iskoristio pun potencijal svrhe muzičke kreativnosti, pre svega, kada je reč o tekstovima, i proveo nas kroz raznoliku tematiku.

 “Neću, ne, ne... da lako prihvatim sve vaše glupe uslove.”

Albumom dominira nezadovoljstvo sistemom u kojem živimo, odakle proizilazi kritički nastrojena pesma Političar, dok se posledice sistema osete u Krizi , Situaciji i Rispektu. 

           “It's the devil they admire.”

I pored toga, naglašena je upornost u portazi za sopstvenim zadovoljstvom, stvaranju ličnog sveta i borbe u okviru tog istog sistema koje se manifestuje na razne načine koje opisuju pesme Kalifornija, Fight, Litre dve, dok su kroz pesme Kapija, Ruke od staklene vune i No time dotaknute, i ovog puta, teme ljudske licemernosti i dvoličnosti. Težnjama, aspiracijama, strahovima i verovanjima pesnika  približile su Duh predaka, Shakal i Nije kraj. Singl i spot koji je banda objavila 2011. godine- Da sam znao, ipak se izdvaja i predstavlja sigurno najveći podstrek bendu da nastavi sa radom. Gotovo 130.000 pregleda na zvaničnom Youtube spotu dovoljan je dokaz popularnosti koju je bend osvojio zahvaljujući ovoj pesmi. Pesma odiše ljudskom nesvesnošću o vrednim stvarima i ljudima koji su nam najčešće ispred nosa, ali usled nemarnosti i opsednutosti prema stvarima koje nam se nameću, kasno postanemo svesni istinskih vrednosti. 

Killo Killo banda se ovim albumom ozbiljno dotakla mnogih tema s kojima svi direktno u vezi i prenela poruke vredne razmišljanja.

Bride

The listener

St. Brenden- the navigator

resistance training

Fiona

get it right

hold to the rod the iron rod

Butterfly knight

"America's most beloved illustrator" had a record-breaking museum tour in 2000, delighting audiences and irritating snobs. He purposely painted one less Saturday Evening Post cover than his idol, JC Leyendcker, 324 and painted for the humor Life, St. Nicholas, Boys Life, Youth's Companion, Literary Digest, American Weekly and ads and poster work for Budweiser, Fisk, Crest, Interwoven, Edison, Boy Scouts, Jell-o, 20th Century Fox, RKO, and many others. No other illustrator remains in the public eye through calendars, reprints, monographs, and collectibles as does Rockwell.

Red Cross Magazine (1920) Rockwell - 009

Christmas ads: Sheaffer's (1955), Plymouth (1950) Rockwell - 016

Considered "the second" or "lesser" Leyendecker, as he was the younger brother of the longer lived and more prolific JC Leyendecker. In reality, FX paved the way for JC in almost every periodical and in every style that JC would master. Dozens of pieces show he was every bit as colorful, creative, entertaining and flamboyant as his older brother, with an impressive catalog including posters, cover art, book plates, advertising, and more. His covers for Vanity Fair, the humor Life, and Vogue are stand-outs. Other covers and story work for Collier's, Saturday Evening Post, Leslie's, McClure's. Ads for Durham Hosiery, Remington Guns, Palmolive, Howard Watches, Willy's Motors.

Joseph Christian Leyendecker (March 23, 1874 – July 25, 1951) was one of the pre-eminent American illustrators of the early 20th century. He is best known for his poster, book and advertising illustrations, the trade character known as The Arrow Collar Man, and his numerous covers for The Saturday Evening Post.^{[1] [2]} Between 1896 and 1950, Leyendecker painted more than 400 magazine covers. During the Golden Age of American Illustration, for The Saturday Evening Post alone, J. C. Leyendecker produced 322 covers, as well as many advertisement illustrations for its interior pages. No other artist, until the arrival of Norman Rockwell two decades later, was so solidly identified with one publication.^[3] Leyendecker "virtually invented the whole idea of modern magazine design.